Ochrona, odtwarzanie i wzmacnianie dzikich zasobów

Ochrona przyrody

Jak bogactwa przyrody zmieniają się wraz ze sposobem użytkowania ziemi © Chris Heward / GWCT

Ochrona i zarządzanie naturalnymi obszarami i procesami jest ważne, kiedy presja na przyrodę jest duża. Ostoje jako obszary schronienia są szczególnie ważne dla gatunków łatwo ginących z ekosystemów, tak aby uchronić minimalną ich liczbę umożliwiającą odbudowę populacji. Bogactwo gatunków w pozostałych jeszcze dziewiczych obszarach niektórych tropikalnych krajów jest już wysokie i może zostać zachowane bez potrzeby restytucji. Poza tymi obszarami, idealne do ochrony organizmów i ich ekosystemów jest kontinuum ochronne, gdzie strefy ochronne są połączone brzegami, strefami lub korytarzami naturalnych siedlisk o ograniczonym użytkowaniu przez ludzi, tworzących mozaikę. Jeśli jednak rezerwaty przyrody staja wyspami w morze intensywnego użytkowania, ryzykują one wpływ rozprzestrzeniających się zanieczyszczeń lub utratę wody i są mniej zdolne do zachowania populacji rzadkich gatunków. Strefowanie ochrony i użytkowania również umożliwia społecznościom lokalnym angażować się szeroko w lokalną ochronę przyrody, zamiast płacić za podróż i wejście na obszary bogate w przyrodę. W Namibii, Południowej Afryce i Zimbabwe, więcej ziemi i znacznie większe populacje dzikich zwierząt jest zarządzanych poza Parkami Narodowymi niż w samych parkach, zarówno przez polowanie jak i ich obserwowanie. Takie zagospodarowanie przestrzenne jest szczególnie odpowiednie dla gatunków, które społeczności lokalne tolerują tylko wtedy, gdy wyrządzone przez nie szkody mogą zostać zrekompensowane korzyściami z polowań lub innych form użytkowania. Co się opłaca, zostaje.

Przywracanie i wzmacnianie przyrody

Odtwarzanie przybrzeżnych namorzyn © Marco Quesada

Pomimo objęcia pewną ochroną około 15% gruntów na świecie, ekosystemy użytkowane przez ludzi nadal są degradowane i gatunki powszechnie giną lokalnie poprzez w skutek rosnącego ludzkiego zapotrzebowania na żywność i materiały. Problemy związane z infrastrukturą ludzką, taką jak drogi, tamy, linie energetyczne i turbiny wiatrowe, mogą być często mniejsze, jeśli stosowana jest odpowiednia wiedza. Jeśli problemem jest utrata siedlisk, całkiem niewielkie zmiany w gospodarowaniu gruntami, które czasami przynoszą korzyści rolnictwu, leśnictwu i ogrodnictwu, mogą mieć dramatyczny pozytywny wpływ na bogactwo przyrody. Skrzynki lęgowe, "banki żuka", paski buforowe i zróżnicowanie użytkowania gruntów są dobrymi przykładami. Konieczne jest znacznie więcej pracy nad tą "ekologią pojednania" i jej bezproblemową integracją w zarządzaniu gruntami (w tym w miastach) i infrastrukturą.

Jeśli zbiory żywności naturalnego pochodzenia odchodzą od wcześniej zrównoważonych poziomów, szczególnie mięsa dzikich gatunków na rynkach w rozwijających się miastach, konieczne jest uzgodnienie środków ochronnych ze społecznościami, w oparciu o nowoczesną naukę i tradycyjną wiedzę. Szerokie przyjęcie metod ochrony na poziomie lokalnych społeczności zostało opóźnione przez niechęć społeczeństw do przekazywania odpowiedzialności za zarządzanie ekosystemem do najniższego odpowiedniego poziomu („podejście ekosystemowe”), a także poprzez przekonanie że lepiej dla rozwoju jest przeciwstawiać się naprawie negatywnych skutków działalności człowieka niż akceptować kompensacje negatywnego wpływu ludzi poprzez zarządzanie i restytucję przyrody. Chociaż restytucja przyrody jest powszechnie wymieniona w oficjalnej strategii, wdrażanie jest słabe. Rządy i inne organy muszą lepiej współpracować na rzecz restytucji, zarówno z lokalnymi społecznościami jak i społecznościami wszystkich zainteresowanych ochroną gruntów i dzikich gatunków. Wspólnoty zainteresowań mogą mieć szczególną rolę, jak ma to miejsce wtedy gdy sokolnicy pomagają budować linie energetyczne bezpieczne dla ptaków, a ornitolodzy wspierają służby energetyczne w bezpiecznym rozmieszczeniu farm wiatrowych.

Ekosystemy miast

Różnorodność roślin również sprzyja różnorodności zwierząt © Jamesteohart / Shutterstock

Zachowanie i odbudowa bogactw przyrody powinno obejmować nie tylko obszary wiejskie, ale także miejskie, ponieważ każdy od natury zależy od przyrody w zakresie dostępu do żywności, słodkiej wody, czystego powietrza i stabilnego klimatu. Ogrody, parki, "zielone płuca" i "szmaragdowe naszyjniki", które blokują niekontrolowany rozwój miast, mogą przynieść korzyści, ponieważ wszędzie potrzebne jest zarządzanie usługami ekosystemów dla ludzi i innych. Ponadto ludzie mieszkający w miastach często wracają na wieś i muszą rozumieć naturę, jeśli mają wnieść pożyteczny wkład do społeczności wiejskich.