حیات وحش و سلامت انسان

شمایی از ویروس COVID-19 با استفاده از تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی. © Shutterstock/Midnight Movement

حیات وحش در امنیت غذایی و معیشت بسیاری از جوامع محلی در جهان نقش به سزایی دارد. بدیهی است خوردن گوشت برای انسان به نحوی که برای سلامت اومضر نباشد و جمعیت های حیات وحش هم پایدار بماند اهمیت دارد. COVID-19 همانند ابولا بوسیله یک ویروس که از حیوانات به انسان منتقل شده است ناشی می گردد. COVID-19 احتمالا از خفاشها منشا گرفته واحتمالا سایر پستانداران وحشی دیگر را قبل ازانسان آلوده کرده باشد. ویروسها و باکتری ها در طی دوران تکامل از سایر گونه ها به سوی انسان گسیل شده اند. در طی تکامل، این گسیل شاید منافعی هم برای ما داشته است. بنابراین بخشی از سلول های ما از باکتری ها جدانشدنی هستند. اگرچه، فرایند سازگاری ممکن است زمانبر و خطرناک باشد.

خطر مرگ بر اثر COVID-19 در افراد بالای 60-70 سال بیشتر است. تلاش برای نجات جان انسانها سیستمهای بهداشتی کشورهای دارای اقتصاد پیشرفته را شوکه کرده و همین روند برای کشورهایی با اقتصاد نوظهور در حال شروع شدن است.این روند پیامدهایی برای حفاظت خواهد داشت. یکی از اثرات آن خسارت گسترده به معیشت ها بوده که مردم با مصرف بیشتر منابع که معمولا هم پایدار نیست سعی در جبران آن می کنند. البته این پدیده پیامدهای مثبتی نیز مانند تاثیر بر تغییرات اقلیمی بوسیله آشنایی مردم با کار بیشتر از خانه و کاهش مصرف سوختهای فسیلی در مسافرت های طولانی.

راهکارهای ماندگار

پریمات ها برای دیدن خوب هستند ولی برای خوردن خطرناک.© Shutterstock/Julian Popov

قدمهایی برای حال و آینده فورا باید برداشته شود. باید به دقت توجه کنیم که از انجام دادن اعمالی که برای خود و محیط زیست مضر است بپرهیزیم. برای مثال، برخی از مردم میگویند COVID-19 یک دلیل است بر اینکه انسانها نباید حیوانات را بخورند و یا حتی با آنها ارتباط داشته باشند. لازم به ذکر است انسانها با باکتری ها و ویروسها از حیوانات وحشی و اهلی طی قرنها سازگاری پیدا کرده اند. بدن ما محتوی تعداد بسیار زیادی از میکروارکانیسمهاست که برای ما مفید می باشند. ما درهمه کارهایی که انجام می دهیم با حیوانات سرو کار داریم از چنگ زدن در خاک توسط نوزادان در هنگام خزیدن بر روی زمین تا پرندگان و پستاندارانی که هر روز به خانه های ما سرمیزنند.با این وجود، هر غذای وحشی از طبیعت باید سلامت بوده و پایدار مدیریت گردد.

در این راستا، ما باید توجه ویژه به گونه هایی که با ما مرتبط هستند داشته باشیم. اگرچه به نظر می رسد که امکان ابتلا به بیماری از طریق حیوانات خونسرد مانند ماهی ها و خزندگان به انسان وجود ندارد ولی ریسک ابتلا به بیماری هایی که توسط پریمات ها و خفاشها حمل می شوند بالاست. به نظر هوشمندانه می رسد که از خوردن پریمات ها اجتناب کرده و تماس خود با خفاشها و فضولات آنها را به حداقل برسانیم. بسیار احمقانه و غیر انسانی است که پستانداران وحشی را به صورت زنده در بازارها به فروش برسانیم. حال آیا ما باید ارتباط با گونه هایی که با آنها سازگار شده ایم و یا هیچ خطر انتقال بیماری به ما ندارند را کاملا قدغن کنیم؟ نه. این نیز احمقانه است. مخصوصا که بهره برداری پایدار و نظام مند از این گونه ها به تشویق مردمی که با آنها زندگی میکنند به همزیستی و حفاظت از اکوسیستم آنها منجر می شود.علی الخصوص در این اثنا که خرابی اقتصاد فشار بیشتری بر توسعه که منجر به تخریب می گردد وارد می آورد. طبیعت ما به پشتیبانی همه جانبه از سوی مردمی که برای تولیدات اکوسیستمهای سالم ارزش قائل اند نیاز دارد.

راهکارهای فوری

COVID-19 از صابون متنفر است! © Shutterstock/Red Confidential

نیاز فوری و پراهمیت این است که از انتشار ویروس با مبتلا کردن سایر افراد بپرهیزیم. دانش زیست شناسی ویروس COVID-19 به ما می گوید اگر ویروس نتواند بوسیله سطوح مرطوب و یا ریزقطره های مخاطی به سایر افراد منتقل شود خود به خود به صورت ناحیه ای از بین خواهد رفت. بنابر این هرکدام از ما لازم است:

فاصله اجتماعی را از سایر افراد برای جلوگیری از تماس با ریز قطره های مخاطی بازدم رعایت کنیم.

از سفر و گردهمایی که هردو ریسک ابتلا را افزایش می دهد اجتناب کنیم.

• Wear a mask when surrounded by many people in enclosed environments or crowds;

دستها را بشوییم و سطوح را ضدعفونی کنیم تا از انتقال ویروس به چشمها، دماغ و دهان جلوگیری شود.