Λύση προβλημάτων

Οι ήπιες πολιτικές είναι γενικά καλύτερες από τις ακραίες, όπως και οι άγριοι πόροι επωφελούνται από τις σταδιακές αλλαγές στα όρια των οικοτόπων © Lauri Kovanen

Η εμπειρία μπορεί να διδάξει στους ανθρώπους ότι η δημοκρατία είναι μια καλύτερη μορφή διακυβέρνησης από την αυτοκρατορία και στη συνέχεια να αποφύγει πολιτικούς που προωθούν τις συγκρούσεις ή είναι οικονομικά εγωιστές ή ανίκανοι ώστε με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι να μάθουν πως να διατηρήσουν καλύτερα τα πλούτη της φύσης. Όπως σε όλες τις ανθρώπινες υποθέσεις, η ισορροπία και η ανοχή είναι πιθανό να λειτουργούν καλύτερα από τον εξτρεμισμό. Με την πλειοψηφία της γης να κυβερνάται σε κάποιο βαθμό από τους ανθρώπους, τα πλούτη της φύσης μοιάζουν πιθανότατα να επιβιώνουν καλύτερα αν τα οφέλη τους εκτιμώνται ευρέως, όχι μόνο με την κατανάλωση φυτών και την παρακολούθηση ταινιών φύσης, αλλά και με την απόλαυση της συντροφιάς άλλων ζώων και, πρακτικά, αναζητώντας τους όπως και αυτούς. Φαίνεται επίσης σοφό για τους ανθρώπους να κατανοήσουν πόσο πολύπλοκη μπορεί να είναι, τόσο κοινωνικά όσο και οικολογικά, να διαχειρίζονται τα πλούτη της φύσης ταυτόχρονα με τις καλλιέργειες. Η κατανόηση της σημασίας αυτής της διπλής διαχείρισης πρέπει να εξαπλωθεί στις κοινότητες παντού.

Ανεπιθύμητα είδη

Οι ευρωπαίοι κυνηγοί μπορούν να οργανωθούν για να βοηθήσουν την κυβέρνηση

Τα είδη εισάγονται μερικές φορές, είτε σκοπίμως είτε κατά λάθος, σε περιοχές που δεν είχαν αποικίσει με φυσικό τρόπο. Αυτά τα εξωγενή είδη είναι δύσκολο να διαχειριστούν εάν εξαπλωθούν γρήγορα και δεν έχουν ανιχνευθεί (π.χ. είδη που έχουν γεννηθεί στο νερό, συμπεριλαμβανομένων των φυτών). Εάν βλάπτουν τα οικοσυστήματα, θα πρέπει να αφαιρεθούν. Μεγάλη εμπειρία για αυτό έχει αναπτυχθεί στην Ωκεανία. Οι ντόπιοι, κυρίως οι κυνηγοί και οι ψαράδες, μπορούν να συμβάλουν στον χρόνο παρατήρησης και στην οργάνωση του εδάφους, κάτι που έχει αξία στις εκστρατείες αφαίρεσης των ειδών αυτών. Προκειμένου οι εκστρατείες αυτές να είναι κοινωνικά βιώσιμες, το κοινό πρέπει να συνειδητοποιεί άμεσα τα οφέλη και να γνωρίζει ότι τα εισαγόμενα είδη απομακρύνονται με ανθρώπινο τρόπο.

Διαχείριση αρπακτικών και επιβλαβών οργανισμών

Τα ποντίκια είναι μερικές φορές δύσκολο να αποκλειστούν από τα καταστήματα τροφίμων © Torook / Shutterstock

Οι ίδιοι κοινωνικοί περιορισμοί ισχύουν για τη διαχείριση των αρπακτικών και επιβλαβών οργανισμών. Η διαχείριση χρειάζεται μερικές φορές για να διατηρηθεούν ανθρώπινες ζωές, περιουσίες και μέσα διαβίωσης στα οικοσυστήματα, όπου οι άνθρωποι ανταγωνίζονται με άλλα είδη για να τρώνε αυτά που καλλιεργούν ή να χρησιμοποιούν άγρια ​​ζώα με βιώσιμο τρόπο. Ορισμένες κοινωνίες σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν τους παραδοσιακούς τρόπους διαχείρισης του πλούτου της φύσης, μέσω της ανοχής των προβληματικών ειδών και της πολιτιστικής δέσμευσης που τους επιτρέπει να παραμείνουν. Αλλού, η τροποποίηση μπορεί να οδηγήσει τα οικοσυστήματα σε μεγάλο βαθμό υπέρ των αρπακτικών, δημιουργώντας κίνδυνο εξαφάνισης για σπάνια θυράματα, όπως τα πτηνά που φωλιάζουν στο έδαφος, εκτός και αν χειριστεί κατάλληλα η θήρευση. Ακόμη και όταν τα είδη δεν είναι ανεκτά, η προτιμώμενη διαχείριση καλό είναι να υπάρχει, για ανθρωπιστικούς και οικονομικούς λόγους, ώστε να αποκλείσει και να αποτρέψει τους θηρευτές και τα παράσιτα. Η εναλλακτική λύση της μείωσης των πληθυσμών αρπακτικών και επιβλαβών οργανισμών, συχνά προσελκύει την αντίθεση από εκείνους που δίνουν προτεραιότητα στην προστασία των μεμονωμένων ζώων. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ σημαντικό για κάθε διοίκηση να βασίζεται σε ισχυρές επιστημονικές τακτικές ώστε να διατηρεί μία προστασία, για παράδειγμα με τη διατήρηση πληθυσμών των συγκεκριμένων ειδών σε περιοχές όπου δεν προκαλούν προβλήματα. Η πλήρης απομάκρυνση των ειδών (εκτός των παθογόνων) είναι γενικά μη αποδεκτή στις σύγχρονες κοινωνίες. Ωστόσο, η φυσική αναζωογόνηση ή η εκούσια επανεισαγωγή γενικά έχουν ως αποτέλεσμα την ανάγκη διαχείρισης των πληθυσμών και πάλι.

Λύσεις βασισμένες στη φύση

Βελτίωση της συνδεσιμότητας για τη βιοποικιλότητα των δασών και την προστασία από τις πλημμύρες για την ανάπτυξη των οικισμών © IUCN

Οι λύσεις βασισμένες στη φύση αποτελούν μια προσέγγιση για τη διατήρηση, την αειφόρο διαχείριση και την αποκατάσταση φυσικών και τροποποιημένων οικοσυστημάτων με τρόπους που προσφέρουν οφέλη για τον άνθρωπο και την βιοποικιλότητα. Για παράδειγμα, το κόστος αποκατάστασης της υγείας των υγροτόπων μπορεί να είναι μικρότερο από το να πληρώνει κανείς για να καθαρίσει το νερό από υποβαθμισμένα συστήματα, ειδικά όταν εξετάζονται τα οφέλη όπως η ψυχαγωγική αξία των αποκατασταθέντων συστημάτων. Οι λύσεις μπορούν να ποικίλουν σε μέγεθος από πολύ μεγάλες και μακροπρόθεσμες, όπως οι ρόλοι της αναδάσωσης για την αποθήκευση άνθρακα και τη μείωση των πλημμυρών, σε πολύ μικρές και βραχυπρόθεσμες διάρκειες, όπως η φύτευση βλαστικών ζωνών για αρπακτικά έντομα δίπλα σε καλλιέργειες που το θήραμα αυτών των εντόμων θα έτρωγε. Οι λύσεις περιλαμβάνουν μεθόδους που ωφελούν τα οικοσυστήματα παρά τους μεμονωμένους οργανισμούς ή ακόμη και τους πληθυσμούς. Για παράδειγμα, η χρήση νηματωδών αντί των τοξικών παρασιτοκτόνων για την απομάκρυνση των γυμνοσάλιαγκων αποφεύγει όχι μόνο τη δηλητηρίαση των ζώων που καταναλώνουν γυμνοσάλιαγκες, αλλά και τη μόλυνση του νερού που δημιουργεί κόστος για τις εταιρείες ύδρευσης.