Voordelen van duurzaam gebruik

Het gebruik van wilde soorten is over het algemeen duurzaam voor verzamelen en recreatief jagen (door J Mühle, uit IPBES ASUB)

Er zijn ongeveer 8 miljard mensen op de wereld. Meer dan een op de drie mensen is afhankelijk van het verzamelen van wilde plantenmaterialen voor voedsel en brandstof, van vissen en jagen, meestal in armere landen. In rijkere landen dragen wilde soorten bij aan voedselvariëteit, gezondheid en recreatie, terwijl de voeding voornamelijk uit de landbouw komt. Overal zijn mensen afhankelijk van de natuur voor gezonde lucht en water, en daarmee van gezonde ecosystemen. Landbouw is essentieel om de wereld te voeden. De teelt mag echter niet zo intensief worden dat het het vermogen van ecosystemen om ons gezond te houden schaadt.

Een beoordeling door de Verenigde Naties heeft aangetoond dat ons gebruik van wilde soorten over het algemeen duurzaam is voor verzamelen en recreatieve jacht op het land. Het is minder het geval wanneer we voor voedsel afhankelijk zijn van wilde diersoorten, vooral wanneer boerderijen en andere ontwikkeling zoveel land omzetten dat ecosystemen minder dieren in het wild ondersteunen. De duurzaamheid van sommige zeevisserij werd laag, maar verbetert na een periode van overmatig gebruik waardoor de visstand achteruitging. De beoordeling toonde ook aan dat duurzaam gebruik van wilde soorten een enorm onbenut potentieel heeft om de VN-doelstellingen voor duurzame ontwikkeling te helpen halen.

Voor natuurbehoud is lokale inzet nodig

In een gezond ecosysteem drijven Peruanen elk jaar wilde vicuña's voor hun waardevolle wol © Ryan Smith/Shutterstock

Bij duurzaam gebruik blijven soorten behouden voor de toekomst. Soorten kunnen echter niet worden behouden zonder gezonde ecosystemen. Het kunnen gebruiken van wilde soorten is daarom een ​​krachtige stimulans voor gemeenschappen om soorten en de ecosystemen waarvan ze afhankelijk zijn in stand te houden. In rijkere landen stimuleert recreatief gebruik van dieren in het wild monitoring van soorten, herstel van habitats, educatie van burgers en de wetenschap die deze activiteiten ondersteunt. Cultureel erfgoed motiveert ook overal gemeenschappen, dus de langdurige kennis van inheemse volkeren moet worden gekoesterd en gerespecteerd. In alle gevallen moeten lokale mensen in staat worden gesteld voor lokale natuurbeschermingsacties. Het is bekend dat beschermde gebieden de lokale visserij ten goede komen, dus duurzaam gebruik kan profiteren van lokale bescherming en reservaten, maar alleen als de gemeenschappen het erover eens zijn dat de beheersmaatregelen, inclusief verboden, passend zijn.

Kan toerisme bijdragen?

Zorgvuldig beheerd visserij- of jachttoerisme kan financieel bijdragen om grote gebieden te beschermen © Shutterstock/wwwarjag

Toerisme voor het observeren van dieren in het wild kan inkomsten opleveren voor gemeenschappen. De duurzaamheid van het toerisme wordt echter beperkt door reisbeperkingen, die koolstofintensief kunnen zijn. Bezoekers leggen ook extra druk op lokale ecosystemen, bijvoorbeeld voor water. Toerisme kan ecologisch duurzamer zijn als er hogere prijzen kunnen worden gevraagd voor toegang tot de lokale hulpbronnen. Zo kan zorgvuldig beheerde visserij of jacht lonend zijn om grote gebieden in stand te houden, op voorwaarde dat de lokale bevolking deelt in de voordelen voor hen en hun dieren in het wild en deze op grote schaal verspreidt.

Op de gemeenschap gebaseerd behoud

Miljarden mensen die verzamelen, vissen en jagen, moeten de rijkdommen van de natuur behouden waarvan ze afhankelijk zijn © Shutterstock/hortimages

Lokaal duurzaam gebruik, zonder reizen, ondersteunt lokaal bewustzijn van de voordelen van de natuur. Het vereist dat de soorten die worden gebruikt overvloedig aanwezig zijn en dat de lokale bevolking over de middelen beschikt om deze overvloed te ondersteunen, wat overal instandhoudingsacties kan bevorderen. De miljarden mensen die verzamelen, vissen en jagen, moeten worden aangemoedigd en gemachtigd om de rijkdommen van de natuur waarvan ze afhankelijk zijn, te behouden. Ze moeten hun omgeving in de gaten houden en beheren, om ervoor te zorgen dat verandering in land voor teelt de wilde soorten te zeldzaam maakt om te oogsten. We moeten dergelijke burgerwetenschap begeleiden en activiteiten van burgers die de natuur helpen aanmoedigen, en niet dergelijke betrokkenheid te blokkeren. Laten we eens kijken of de wetenschappelijke revolutie de schade aan de natuur ongedaan kan maken die is veroorzaakt door de landbouwrevolutie, de fabrieksvisserij en andere intensieve ontwikkeling!