ការការពារ ការស្តារឡើងវិញ និងធ្វើអោយប្រសើរឡើងនូវធនធានព្រៃ

ការការពារធនធានធម្មជាតិ

តើភាពសម្បូរបែបរបស់ធម្មជាតិនិងផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងដូចណាដែរ ជាមួយរបៀបនៃការប្រើប្រាស់ដី© Chris Heward/GWCT

ដំណើរការនៃការការពារ និងការគ្រប់គ្រងតំបន់ធម្មជាតិគឺមានសារៈសំខាន់ដ៍អស្ចារ្យនៅពេលដែលធម្មជាតិរងសម្ពាធ។ តំបន់ដែលជាទីជម្រកសំខាន់សម្រាប់ប្រភេទសត្វ វាងាយបាត់បង់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី​ ដូចឆ្នេះវាជាកន្លែងសម្រាប់ស្តារឡើងវិញ។ ភាពសម្បូរបែបនៃប្រភេទសត្វដែលកំពុងរស់នៅក្នុងប្រទេសតំបន់ត្រូពិចមួយចំនួន មានកម្រិតខ្ពស់ ហើយអាចការពារបានដោយមិនត្រូវការស្តារឡើងវិញ។ យោងតាមតំបន់ខ្លះ​ គំនិតនៃការការពារជីវចម្រុះ និងប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី គឺជាការបន្តការងារអភិរក្ស ដែលកន្លែងតំបន់ការពារត្រូវបានភ្ជាប់និងច្រករបៀងនៃជម្រកធម្មជាតិ ជាមួយនឹងការកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ដោយមនុស្ស។ ប្រសិនបើកោះធម្មជាតិមួយនៅក្នុងសមុទ្រត្រូវបានបំរុងទុករសម្រាប់អត្ថប្រយោជន៍នៃការប្រើប្រាស់ នោះវានិងក្លាយទៅជាកន្លែងដែលប្រឈមទៅនិងការបំពុល និងបាត់បង់ធនធានកម្រ។ ការកំណត់តំបន់អាចអនុញ្ញាតអោយសហគមន៍ចូលរួមក្នុងការងារអភិរក្សតំបន់នេះ ប្រសើជាងការចំណាយថ្លៃធ្វើដំណើរចូលទៅក្នុងតំបន់ដែលមានធម្មជាតិសម្បូរបែប។ នៅតំបន់ ណាមីប៊ៀ (Namibia) អាព្រិចខាងត្បូង(South Africa) និង ហ្ស៊ីមបាវេ (Zimbabwe) ផ្ទៃដីដ៍ធំ និងសត្វព្រៃជាច្រើនត្រូវបានគ្រប់គ្រងនៅក្រៅឧទ្យានជាតិជាជាងនៅក្នង យោងតាមការបរបាញ់ ក៍ដូចជាការអង្កេត។​ ការកំណត់តំបន់បែបនេះគឺសមស្របទៅនិងតែស្ថានភាពរបស់សហគមន៍មូលដ្ឋានប៉ុណ្ណោះ ប្រសិនបើមានការខូចខាត ពួកគេនិងទទួលការផាកពិន័យដោយគិតលើតម្លៃនៃអត្ថប្រយោជន៍ និងការប្រើប្រាស់។ អ្វីដែលនឹងចំណាយលើ និងកាស្នាក់នៅ។

ការដាំស្តារ និងធ្វើឱ្យធម្មជាតិប្រសើឡើង

ស្តារព្រៃកោងកាងឆ្នេរសមុទ្រឡើងវិញ​ រូបភាពដោយ © Marco Quesada

ទោះបីជាសម្រេចបាន១៥%នៃការការពារ លើផ្ទៃដីសរុបជាលក្ខណៈសាកលក៍ដោយ ក៍ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីដែលមនុស្សបានប្រើប្រាស់កំពុងធ្វើអោយមានការប៉ះពាល់ និងធ្វើឱ្យប្រភេទសត្វមួយចំនួនធ្លាក់ចុះនិងអាចឈានដល់ការបាត់បង់ នៅក្នុតំបន់របស់គាត់តាមរយៈការកើនឡើងនូវតម្រូវការរបស់មនុស្ស ម្ហូបអាហារ និងសម្ភារៈជាច្រើន។ បញ្ហាដែលមនុស្សបង្កឡើងមានដូចជា ការកសាងហេត្ថារចនាសម្ព័ន្ធ មាន ផ្លូវ ទំនប់វារីអគ្គិសនី បណ្តាញខ្សែអគ្គិសនី ឧប្បករណ៍បង្កើតថាមពលអគ្គិសនី វាអាចនិងត្រូវបានកាត់បន្ថយប្រសិនបើមានចំណេះដឹង និងការអនុវត្តបានត្រឹមត្រូវ។ វានិងមានបញ្ហាកើតឡើងប្រសិនបើមានការបាត់បង់ទីជម្រក មានការផ្លាស់ប្តូរតិចតួចក្នុងការគ្រប់គ្រងដី អត្ថប្រយោជន៍ពីការធ្វើកសិកម្ម ព្រៃឈើ និងសួនបន្លែ អាចនិងមានឥទ្ធិពលទៅលើភាពសម្បូរបែបនៃធម្មជាតិ។ សំបុករបស់សត្វល្អិត ‘beetle banks’ ដែលមាននៅក្នុងតំបន់ទ្រនាប់ និងការធ្វើពិពិធកម្មការប្រើប្រាស់ដី ជាឧទាហរណ៍យ៉ាងល្អ។នៅមានការងារជាច្រើនទៀតដែលយើងត្រូវធ្វើលើការស្តារប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីឡើងវិញ និងការធ្វើសមាហរណកម្ម ទៅក្នុងផែនការគ្រប់គ្រងដីធ្លី(រួមបញ្ចូលទាំងទីក្រុង) និងការសាងសង់ហេត្ថារចនាសម្ពន្ធ័នានា។

ការប្រមូលផលលិទ្ធផលចំណីអាហារពីព្រៃមិនស្របតាមលក្ខណៈនិរន្តរភាព ជាពិសេសតម្រូវការសាច់នៅទីក្រុង ពីមុនជាពិសេសសាច់សម្រាប់ទីផ្សារនៅក្នុងទីក្រុងដែលកំពុងលូតលាស់វាចាំបាច់ក្នុងការយល់ព្រមលើវិធានការការពារជាមួយសហគមន៍ដោយផ្អែកលើវិទ្យាសាស្ត្រទំនើបនិងចំណេះដឹងប្រពៃណី។ ការទទួលយកការអភិរក្សសហគមន៍យ៉ាងទូលំទូលាយត្រូវបានពន្យារពេលដោយសង្គមដែលមិនចង់លះបង់ការទទួលខុសត្រូវចំពោះការគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីក្នុងកម្រិតសមស្របទាបបំផុត (វិធីសាស្រ្តអេកូឡូស៊ី) និងតាមរយៈជំនឿថាវាល្អប្រសើរសម្រាប់ការអភិវឌ្ន៍ផ្ទុយពីការគ្រប់គ្រងនិង ការស្តារឡើងវិញដើម្បីប្រើដើម្បីទូទាត់សងផលប៉ះពាល់របស់មនុស្ស។ ថ្វីបើការស្តារឡើងវិញត្រូវបានលើកឡើងយ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងយុទ្ធសាស្ត្រផ្លូវការក៏ដោយក៏ការអនុវត្តមិនសូវល្អដែរ។ រដ្ឋាភិបាលនិងស្ថាប័នដទៃទៀតត្រូវសហការគ្នាឱ្យបានល្អប្រសើរសម្រាប់ការស្តារឡើងវិញទាំងសហគមន៍មូលដ្ឋាននិងសហគមន៍ដែលចាប់អារម្មណ៍លើដីនិងប្រភេទសត្វព្រៃ។ សហគមន៍ដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍អាចមានតួនាទីពិសេសដូចជានៅពេលដែលហ្វលខនឃើរអភិវឌ្ develop ខ្សែថាមពលសុវត្ថិភាពបក្សីនិងអ្នកអង្កេតបក្សីស្វែងរកការដាក់កសិដ្ឋានយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។

ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីនៅតំបន់ទីក្រុង

ភាពសម្បូរបែបនៃរុក្ខជាតិនាំឱ្យមានភាពសម្បូរបែបប្រភេទសត្វផ្សេងៗទៀតផងដែរ © Jamesteohart/Shutterstock

ការអភិរក្ស និងស្តារឡើងវិញនូវភាពសម្បូរបែបនៃធម្មជាតិមិនត្រូវធ្វើនៅតែទីជនបទនោះទេ តែក៍ត្រូវធ្វើនៅទីក្រុងផងដែរ ដោយសារតែយើងទាំងអស់គ្នារស់បានដោយពឹងអាស្រ័យលើធម្មជាតិ ដូចជាអាហារ ទឹកសាប ខ្យល់ដកដង្ហើម និងស្ថេរភាពអាកាសធាតុធម្មតា។ ការបង្កើតសួនច្បារ ឧទ្យាន ‘green lungs’ and ‘emerald necklaces’ក្នុងគោលបំណងទប់ស្កាត់អត្ថប្រយោជន៍ទាំងអស់កុំអោយចេញពីទីក្រុង ដោយការគ្រប់គ្រងសេវាកម្មអេកូឡូស៊ីត្រូវធ្វើនៅគ្រប់កន្លែងសម្រាប់ជីវិតមនុស្ស និងជីវិតដ៍ទៃទៀត។