បេសកម្មរបស់យើង

សម្ព័ន្ធធម្មជាតិគឺជាគោលការណែនាំមនុស្សឱ្យស្តារ និងនិរន្តរភាពនៃការសម្បូរបែបនៃសេវាកម្មធម្មជាតិគ្រប់ទីកន្លែងដែលពួកគេរស់នៅ។

ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីរបស់ដី និងធនធានរបស់វា

មើលផែនដីពីអាប៉ូឡូ ៨ ក្នុងគន្លងព្រះចន្ទ©ណាសា (Earthrise seen from Apollo 8 in moon orbit © NASA)

ស្រមៃថាផែនដីមានរាងដូចបាល់ហើយស្ថិតនៅចន្លោះបាតដៃទាំងពីររបស់អ្នក។ ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី ឬស្រទាប់ផែនដីដែលទ្រទង់ជីវិតនៅលើដីនិងក្នុងក្រោមដី ឬទឹកវាជាស្រទាប់ដ៍ស្តើងមួយនៃប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី ដែលធ្វើអោយមានភាពស្រស់ស្អាត ជួយដល់រុក្ខជាតិ និងសារពាង្គកាយផ្សេងៗជាច្រើន នៅក្រោមដី ទឹក និងខ្យល់។ យើងក៍ជាចំណែកមួយនៃប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីដែរ រួមបញ្ចូលទាំងព្រៃឈើ ភ្នំ វាលស្មៅ វាលខ្សាច់ បឹង ទន្លេ និងសមុទ្រ។ ដើម្បីនិរន្តរភាព ជីវិតបានប្រសើយើងបាននឹងកំពុងពឹងផ្អែកទៅសុខុមាលភាពប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី និងធនធាននៃភពផែនដី។

សារីរាង្គ និងប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី

សត្វទទា (Grey Partridge) ដែលជាស្លាកសញ្ញាសម្រាប់ដីស្រែមានសុខភាពល្អ© Matej Vranič

ឥឡូវសូមស្រមៃថាមានការកើនឡើងនូវសរីរាង្គកាយរូចៗជាច្រើន (រុក្ខជាតិ សត្វជើងបួន បាតេរី និងសារពាង្គកាយផ្សេងៗ) នៅក្នុងប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី ជាមួយនិងភាពសម្បូរបែបនៃអាហារ និងទីជម្រក ការកកើតឡើងនៃសត្វផ្សេង ឬមិន ជំងឺ ប៉ារ៉ាស៊ីត ឬក៍ទម្រង់ផ្សេងៗទៀត។ តាមរយៈលទ្ធផលបង្ហាញថានិងមានការកើនឡើង។ ពេលវេលានិងបញ្ជាក់ពីទំហំរបស់សរីរាង្គនិងកើនឡើងទ្វេដងជាមួយនិងរយៈពេលកើននូវប៉ាតេរី ប៉ុន្តែវានិងចំណាយពេលប្រហែលជាមួយទស្សន៍វត្តឬក៍លើសនេះសម្រាប់ការបង្កកំណើតបស់ដំរី ចំណែកការកើនឡើងនូវចំនួនសត្វៗ និងរុក្ខជាតិអាចកើនឡើងច្រើនដងក្នុងមួយឆ្នាំៗ។ ដូច្នេះវាអាចមានការកើនឡើងមួយឈានដល់ការខ្វះខាតចំណី។ ទោះបីជាមានការកើនឡើងនៃរុក្ខជាតិ និងសត្វផ្សេងៗទៀក៍ដោយ ក៍ពុំមានការកើនឡើងយ៉ាងដូច្នេះដែរ។ ជាការព្យាករណ៍ ប្រភេទសត្វ និងជំងឺ នឹងធ្វើឱ្យប្រភេទសត្វដែលតូចៗអាចមិនអាចធំធាត់ ជាមួយនិងការអត់ឃ្លាន។ ជាងនេះទៅទៀតវាអាចគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់សត្វដែលចាស់ ‘old age’។ ការស្លាប់របស់សត្វទាំងនេះផ្តល់នូវការទ្រទ្រង់ដល់សារពាង្គកាយដទៃទៀតនៅក្នុងប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីរួមទាំងយើងផងដែរ។

ផលប៉ះពាល់របស់យើងលើប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី

មនុស្សដែលបានរស់ជាអ្នកប្រមាញ់ហើយបរបាញ់សត្វអស់រាប់ពាន់លានឆ្នាំមកហើយ មុនពេលដែលយើងចេះចិញ្ចឹមសត្វ និងដាំដំណាំ។ វិស័យកសិកម្មបានរីកចម្រើនយ៉ាងលឿននៅក្នុងយុគសម័យចុងក្រោយនេះ ស្ថេរភាពនៃការផលិតស្បៀងអាហារជាហេតុនាំឱ្យការមានការតាំងទីលំនៅរបស់មនុស្ស ការអភិវឌ្ឍន៍ និងរីកចម្រើននិងធ្វើអោយក្លាយជាទីក្រុង។ កំណើនមនុស្សអាចធ្វើមានផលប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី និងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។ ប្រសិនបើមានការរំខានហួសកម្រិត ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីឈប់ដំណើរការ វានិងបង្កផលប៉ះពាល់ដល់ការរស់នៅនិងការប្រកបរបររបស់មនុស្ស ដូចជាការបង្កឱ្យមានគ្រោះធម្មជាតិផ្សេងៗ។ នៅទីជនបទ សកម្មភាពរបស់យើងអាចជាលទ្ធផលនៃការប្រមូលផលសត្វព្រៃលើសកម្រិត ជាហេតុធ្វើឱ្យប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ នៅក្នុងទីក្រុងយើងក៍ពឹងផ្អែកលើប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីខ្លាំងដែរក្នុងផលិតផលកសិកម្ម។ ក្នុងសម័យទំនើបមានជនជាតិដើមភាគតិច តិចតួចដែលយល់ដឹងពីដំណើរការនៃការចូលរួម និងច្បាប់ដែលបង្កើតឡើង ដោយប្រជាជននៅទីក្រុង ពុំមានភាពទូលំទូលាយដល់សហគមន៍នៅទីជនបទឡើយ។ ជាមួយនឹងកំណើនប្រជាជនកើនយ៉ាងលឿនដែលពុំធ្លាប់មានពីមុន វាពិបាកក្នុងការគេចផុតពីធ្វើឱ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់សមត្ថិភាពរបស់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី ដូច្នេះហើយមានតែវិធីសាស្ត្ររួមគ្នាក្នុងការផ្តល់ព័ត៌មាន ដោយប្រើទាំងវិទ្យាសាស្ត្រ និងចំណេះដឹងដែលធ្លាប់អនុវត្ត។